Çin’in devlet teorisi klasiği: “Yönetim Sanatı”
Tunca Arslan
Platon’un ideal bir devletin nasıl olması gerektiğini anlattığı ünlü eseri “Devlet”, M.Ö 340 civarında yazıldı ve ilerleyen çağlarda hem Batı’da hem Doğu’da yankı buldu. Farabi’nin 912’de yazdığı “Erdemli Toplumun Yurttaşlarının Görüşlerinin Ana İlkeleri”, Firdevsi’nin 1004’te ortaya koyduğu “Şahname”, Yusuf Has Hacip’in 1070’de yazdığı “Kutadgu Bilig”, Nizamülmülk’ün 1092’de kaleme aldığı “Siyasetname”, İbni Haldun’un 1375 tarihli “Mukaddime”si ya da Nicolo Machiavelli’nin 1513’te yazdığı “Hükümdar”, devlet teorisine ilişkin büyük eserler olarak klasikleştiler ve toplumlarına yol gösterdiler. Bu birikime Çin’den yapılan en büyük katkı ise Wu Jing’in 8. yüzyıl başlarında kaleme aldığı “Yönetim Sanatı”yla geldi.
Üç ay önce Giray Fidan çevirisiyle Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları’nca okurlarımıza sunulan 354 sayfalık kitap, tarih yazımındaki yeteneğiyle öne çıkan bir saray görevlisi olan Wu Jing’in (669-749), İmparator Taizong ile vezir ve danışmanları arasındaki konuşmaları derlemesiyle oluşmuş. Sonraki imparatorlardan Xuanzong’un yararlanması için hazırlanan “Yönetim Sanatı”, giderek Doğu Asya’daki imparator, hükümdar ve yöneticilerin başvuru kaynağı olan bir rehber haline gelmiş ve Taizong’un ideal kabul edilen imparatorluk sürecini örnek haline getirmiş. Devlet organizasyonundan edebiyata, tarımdan askerliğe, öğretmenlikten adalete, müzikten törenlere açılan yelpazede adil ve ideal yönetimden örnekler veren kitap, Tang hanedanlığı dönemi atmosferini yansıtmasının yanında İmparator Taizong hakkında da bilgiler sunan gerçek bir klasik siyasetname niteliğinde. Giray Fidan sunuş yazısında şöyle diyor:
“Bütün bu bölümler Ortaçağ’da Çin’de yönetimin en idealize edilmiş modelini ortaya koymaktadır. ‘Yönetim Sanatı’ eseri yazılmasının üzerinden geçen yaklaşık 1300 yılda Batı ve İslam dünyasındaki benzerleri gibi Doğu Asya’da yönetim konusunda en uzun süre okunan ve model kabul edilen eserdir.”